Gra w skojarzenia na języku polskim

Wydana w 2008 roku przez francuskiego wydawcę gra Dixit cieszy się ogromną popularnością.  Jej tytuł tłumaczony z łaciny oznacza „on/ona powiedział/a”. Jest to gra w skojarzenia, w której jeden z uczestników wymyśla zdanie, bądź hasło do wybranej przez siebie karty, nie pokazując jej jednak innym. Po czym pozostali gracze dopasowują, ich zdaniem, najlepiej dobrany obrazek  do przedstawionego im tematu. Następnie wytypowane karty są mieszane, wykładane na stół, a cała zabawa polega na prawidłowym odgadnięciu, która karta należała do osoby, wymyślającej hasło.

Już sama wersja podstawowa gry jest idealnym narzędziem do rozwijania wyobraźni i ćwiczenia umiejętności wypowiadania się dziecka. W tym poście pragnę przedstawić inne metody pracy z tymi kartami. Zacznijmy od tego, że nie musimy wydać na nie ani grosza. Jak? To proste, możemy zrobić je sami.  Do wykonania moich posłużyłam się starymi magazynami, z których powycinałam jak najbardziej różnorodne zdjęcia, a następnie przykleiłam na przygotowane wcześniej karteczki z grubego papieru.

Tak wykonane karty możemy wykorzystać na wiele sposobów. Oto niektóre z nich:

 Opowiadanie - Losowanie trzech kart i układanie z nich historii. Na lekcjach można w ten sposób grać w drużynach, dzięki czemu uczniowie dodatkowo uczą się szacunku do odmiennego zdania, a co za tym idzie współpracy.

    Narzędzie do utrwalania wiedzy o częściach mowy - Uczniowie muszą wypisać jak najwięcej przykładów części mowy, jakie widzą na wylosowanym obrazku, np. wypisz wszystkie rzeczowniki widoczne na swojej karcie.

Tutaj szczególnie preferuję pracę w drużynach.  Dzielę klasę na 3 grupy oraz dzielę tablicę na tyle samo części. Każda drużyna ma na tablicy przypięty swój obrazek i na stojąco wypisuje hasła z nim związane. Po około 5 minutach, zespoły przesuwają się i zapisują hasła do obrazka sąsiadującej z nimi drużyny, których poprzednia grupa nie zapisała, a mogłyby się tam znaleźć. Powtarzamy to tak długo, aż każda drużyna wróci na swoje pierwotne miejsce. Na koniec analizujemy wszystkie zapisy, a uczniowie widząc wiele dopisanych do ich pierwotnej pracy wyrazów, doceniają zalety pracy całej klasy.

           Analiza obrazu - Uczeń ma za zadanie opisać leżący przed nim obrazek zgodnie z zasadami obowiązującymi przy tworzeniu opisu obrazu.

       Pytania do obrazka - Każdy uczeń ma za zadanie ułożyć  jak najwięcej pytań, jakie mogłyby być zadane do jego karty.

Oprócz nauki, karty bardzo przydają się również na lekcjach wychowawczych. Na przykład możemy rozłożyć karty na podłodze, a każdy uczeń ma wybrać taki obrazek, który najbardziej oddaje jego dzisiejszy nastrój. Na koniec każdy po kolei uzasadnia swój wybór. W ten sposób dzieciom łatwiej jest opowiadać o swoich emocjach. Na rozluźnienie atmosfery z wybranych wcześniej kart układamy jedną, wspólna historię.